Na przestrzeni lat koronowski rynek zmieniał swój wygląd. Nie ma już m.in. kościoła ewangelickiego oraz zabudowań stojących pomiędzy świątynią a zachodnią częścią placu
Warto podkreślić, że Koronowo dawniej posiadało dwa główne centra. Administracyjne i handlowe centrum miasta stanowił rynek. Natomiast oddalony kawałek dalej klasztor – chociaż ściśle związany z miastem – żył w swoim tempie.
O wyglądzie rynku w okresie dwudziestolecia międzywojennego dowiadujemy się nie tylko ze starych zdjęć, ale też z archiwalnych opisów. We wspomnieniach Pawła Gabrysia czytamy: – W środku Rynku stały budynki mieszkalne rzemieślników i kupców, które okupant w 1939 roku rozebrał. W poniedziałki i czwartki ustawiano stragany i Rynek stawał się ruchliwym targowiskiem na którym rzemieślnicy zachwalali swoje wyroby a kupcy swoje towary. Strony zachodnia i południowa Rynku służyły jako arterie przelotowe. Po stronie północnej mieli swoje stoiska szewcy, pantoflarze i korkarze, od strony wschodniej zaś sprzedawali swe wyroby powroźnicy, siodlarze, bednarze i inni. Garncarze ustawiali swoje stragany na placu, który był przedłużeniem ul. Garncarskiej, a chłopi zachęcali do kupna swoich produktów na Rynku Maślanym będącym przedłużeniem ulicy Sienkiewicza.
Duże zmiany nastąpiły w czasie II wojny światowej. Już na początku okupacji rozebrano zabudowę śród rynkową. Natomiast po wojnie w roku 1946, na podstawie ówczesnych decyzji administracyjnych wyburzono kościół ewangelicki. Część jego wyposażenia przeniesiono do tutejszych świątyń rzymskokatolickich.
